Χμμμ.... Το ξέρω ότι σαν χαρακτηρισμός δεν είναι και ο πιο συνηθισμένος, ειδικά όταν απευθύνομαι στην κόρη μου! Όμως για μένα είναι το πιο γλυκό παρατσούκλι για την Αλεξανδρουλα. Το ποντικος της κόλλησε και έμεινε απο τότε που ήταν ακόμα στην κοιλιά μου και της διάβαζα κάθε βράδυ ένα βιβλιαράκι με τον τίτλο " ένας ποντικος κάπως βιαστικος". Νομίζω ότι και σε εκείνη αρέσει!
Η αλήθεια είναι πως πλέον αυτό το παραμύθι άρχισε να αρέσει σε όλη την οικογένεια... Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω πώς έμαθες τόσους στίχους απ' έξω από αυτό το παραμύθι-έπος-ποίημα... Όσο για την Αλεξάνδρα, δεν νομίζω ότι είναι τόσο το παραμύθι που της "απαγγέλεις" όσο το ύφος που παίρνεις και το χρώμα της φωνής σου... Μου θυμίζει λίγο την προετοιμασία σου για τις παιδικές σχολικές εκδηλώσεις...
ReplyDeleteΜε αγάπη,
η αδερφούλα! :-)
Χι χι! Σημασία έχει ότι με αυτό το παραμύθι η Αλεξάνδρα είναι σαν να παίρνει βαλιουμ!
ReplyDelete