Δουλειές σπιτιού - Άντρες = 0 - 1!!

Πιστεύω ότι σε αυτήν την αναμέτρηση θα κερδίζουν πάντα οι άντρες και αυτό γιατί έχουν αναπτύξει αυτήν την εκπληκτική δυνατότητα να καθυστερούν και τελικά να τις κάνουν οι γυναίκες! Δεν μιλάω για κάτι το φοβερό και τρομερό αλλά ακόμα και για τα πιο απλά όπως το να κατεβάσουν τα σκουπίδια! Τυπικός διάλογος ανάμεσα σε ζευγάρι:
- Αγάπη μπορείς να κατεβάσεις τα σκουπίδια κάτω?
- Ναι μισό λεπτό.
Μετά από 2 ώρες επαναλαμβάνεται ο ίδιος διάλογος και για τουλάχιστον δύο φορές ακόμα ώσπου τα κατεβάζει η γυναίκα μέσα στα νεύρα!  Το καλύτερο όμως είναι που μετά θα ρωτήσουν "Γιατί έχεις νεύρα βρε μωρό? Αφού θα το έκανα!". Πραγματικά τους βγάζω το καπέλο για αυτή την καινοτόμο αλλά και τόσο απλή ικανότητα τους!
 Άλλες φορές πάλι κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν! Όπως για παράδειγμα ότι η πετσέτα της κουζίνας είναι για να σκουπίζουμε τα πιάτα ή τα χεράκια μας και όχι για να σκουπίζουμε τον λερωμένο, από σάλτσα τομάτας, πάγκο! Έχουμε το χαρτί κουζίνας και το vettex για αυτό! Βεβαία μετά την χιλιοστή φορά βαριέσαι να το λες και σταματάς!
 Οι γυναίκες μπορούν να κρατάνε όλο το σπίτι, οι πιο πολλές μάλιστα δουλεύουν, τα αγοράκια μας όμως αν κάνουν μια μικρή δουλίτσα θα το λένε για μέρες! "Εχθές έβαλα το πιάτο μου στον νεροχύτη!" Ουαου!! Καταπληκτικό μόνος σου το έκανες? Μπράβο βρε! Άντε και την άλλη φορά προσπάθησε να βάλεις και το ποτηράκι σου! Όχι πιέσεις βεβαία! Αν μπορείς!
Ειλικρινά τους ζηλεύω! Από τη μια καταφέρνουν να γλιτώνουν από το νοικοκυριό και από την άλλη είναι σαν τα μικρά παιδιά που μόλις κάνουν μια δουλίτσα θέλουν την επιβράβευσή μας!
 Χμμ τι γίνετε όταν μένουν μόνοι? Το σπίτι μετά χρειάζεται ολική αναστήλωση? Φυσικά και όχι! Απλά όσο έχουν κάποιον να τους φροντίζει τα περιμένουν όλα έτοιμα! Είναι μικρά παιδιά! Αλλά όταν μένουν μόνοι γίνονται άντρες ξαφνικά και παίρνουν τον έλεγχο. Δεν νομίζω να καταφέρουν ποτέ να μαζέψουν το σπίτι σε ικανοποιητικό επίπεδο για τις γυναίκες, αλλά σίγουρα προσπαθούν να μην πεθάνουν από την βρώμα!
  Τους αγαπάμε όμως και όσο και να θυμώνουμε μαζί τους μετά από λίγο το ξεχνάμε.Η αλήθεια είναι ότι θέλουμε να τους φροντίζουμε και να μας έχουν ανάγκη και μας αρέσει και λιγουλάκι να βρίσκουμε αφορμή να γκρινιάζουμε.