Παν μέτρον άριστον!

Πόσο πολύ ζηλέυω αυτούς τους ανθρώπους που έχουν αυτήν την φανταστική ικανότητανα ξέρουν ακριβώς την ποσότητα που χρειάζονται από το κάθετι! Εγώ δεν ανήκω σε αυτήν την κατηγορία! Είμαι ακρίβως στην αντίθετη! Αυτό έχει πάρα πολλά αρνητικά αλλά και ένα δυό καλά!
Νομίζω ότι οι άνθρωποι που είμαστε σε αυτήν την κατηγορία, είμαστε πιο εύκολοι στο να κάνουμε ας πούμε μεγάλες αποστάσεις για να δούμε έναν φίλο μας! Δεν σκεφτόμαστε ούτε τον χρόνο αλλά ούτε και τα έξοδα. Συνήθως λες έλα μωρε θα τα βγάλω πέρα μεχρι το τέλος του μήνα! Ναι καλά! Ή δεν θα σκεφτούμε και πάρα πολύ το γεγονός ότι ενώ μένουμε βόρεια έχουμε ακούσει για ένα καταπληκτικό μέρος που πουλάει σπιτικά γιαούρτια στον Πειραιά! Ναι θα πάμε! Γιατί που αλλού θα το βρουμέ αυτό το τέλειο γιαούρτι που κοστίζει 3€ αλλά θέλεις τουλάχιστον άλλα 13€ για να πας και να έρθεις? Και ναι είναι πολύ τέλειο αλλά θα πρέπει για 3 μέρες να τρως μόνο αυτό! Επίσης θα φέρουμε και σε όλους τους φίλους μας! Ναι αμέ! Για να δούνε πόσο τέλειο είναι και να τους πείσουμε ότι πρέπει να πηγάινουμε μαζί κάθε τρείς μέρες 40 χιλιόμετρα για να το αγοράσουμε! 
Η αλήθεια βέβαια είναι ότι δεν εγώ δεν βρίσκω και πάρα πολλούς από τους φίλους μου να συμμερίζονται αυτόν τον ενθουσιάσμο μου... Το αντίθετο μάλιστα! Τις πιο πολλές φορές γίνομαι η αιτία για πολύ γέλιο... Πφφφφ! 

Πόσα????

Μα βρίσκουνε αφορμή από τα πάντα! Μέχρι και για τις ποσότητες του φαγητού που μαγειρεύω! Δεν καταλαβαίνω γιατί κάποιος να κάνει πλάκα επειδή μαγείρεψα λίίίίίίγο παραπάνω φαγητό? Δηλαδή ας πούμε πχ. ότι είναι Μεγάλο Σάββατο και έχεις καλεσμένους, δεν είναι λογικό να μαγειρέψεις 1 κατσαρόλα κλασσική μαγειρίτσα, 1 κατσαρόλα κοζανίτικη μαγειρίτσα, 1 γάστρα με χοιρινό και πατάτες, 2 σαλάτες και 1 γλυκο? Είναι! Απόλυτα λογικό! Τώρα αν ψάχνεις και όλες τις λεπτομέρειες νομίζω ότι δεν παίζει και μεγάλο ρόλο ότι είμασταν 4 μεγάλοι και 2 παιδιά και ότι οι 2 μόνο τρώνε μαγειρίτσα! Συνεχίζει να είναι απόλυτα λογικό! Και έτσι για να ξέρουν και όλοι οι κακεντρεχείς εμείς είχαμε φαγητό έτοιμο για μια εβδομάδα και δώσαμε και σε 2-3 φίλους μας!
Όπως επίσης δεν μπορω να καταλάβω τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί που μπορούν να πάνε σε μια ταβέρνα και να παραγγείλουν μια σαλάτα και 2 κυρίως πιάτα!!! Και γιατί φαίνεται περίεργο να θες πχ. όπως εγώ να πάρεις τον κατάλογο και να πεις "Φίλε μια απ'όλα!". Δηλάδη τώρα αλήθεια ποιός μου λέει εμένα ότι αν δεν τα πάρω όλα δεν θα χάσω το πιο νοστιμο πιάτο ever? Και πως γίνετε δηλαδή αυτή η επιλογή των 3 μόνο πιάτων από ένα ολόκληρο κατάλογο? Και είναι όντως η σωστή? Ασέ τώρα! Να βάλω και άλλα στο κεφάλι μου? Έγω θα συνεχίσω να τα παίρνω όλα και ας με κοροϊδεύουν!
Βασικά τώρα που το σκέφτομαι ξανά βλέπω ότι μόνο θετικά έχει να ανήκεις σε αυτην την κατηγορία! Ναι ναι! Είμαστε πολύ φανταστικοί τελικά! Κοίτα να δεις που αλλιώς ξεκίνησα αυτό το post και αλλιώς το τελειώνω! Τελικά όντως μπορεί να μην έχουμε πολλά λεφτά στο τέλος του μήνα (καλά καλά ούτε στην αρχή...), μπορεί να μην καταλάβαινουμε πόσο πρέπει να παραγγειλουμε σε μια ταβέρνα ή πόσο φαγητο να μαγειρέψουμε, μπορεί να μην νιώθουμε όπως πρέπει τις αποστάσεις αλλά τελικά είμαστε πολυ σούπερ τύποι! 

Τα δώρα για τους δασκάλους!

Έχει έρθει το τέλος μιας ακόμη σχολικής χρονιάς!
Και λίγο πριν αρχίσουν τα μπανάκια μας,

υπάρχει κάτι σαν παράδοση νομίζω να δίνουμε κάτι συμβολικό (?) στους δασκάλους των παιδιών μας!
Φαντάζομαι αυτό ξεκίνησε για να ευχαριστήσουμε τους ανθρώπους αυτούς που βοηθάνε τόσο τα παιδιά μας, να μάθουν όλα αυτά τα καινούργια πράγματα κάθε μέρα! Επίσης πιστεύω ότι σιωπήρα είναι και λίγο για την "ελευθερία" που μας δίνουν τα πρωινά να κάνουμε με αύτη την απίστευτα γλυκεία ησυχία τις δουλίτσες μας!

Σκέφτηκα λοιπόν μιας και η Αλεξάνδρα είναι 7 χρονών να την ρωτήσω σε ποιους θέλει να δώσει δώρο. Εδώ θα ήθελα να κάνω μια διαπίστωση για το πόσους δασκάλους έχουν στα δημοτικά! Στο νήπιο ειναι πολύ απλά τα πράγματα αν είναι στο κλασσικό έχεις ένα δωρο να πάρεις και αν είναι στο ολοήμερο έχεις 2 δώρα να πάρεις! Απλά πράγματα! Το δημοτικό τώρα είναι άλλο πράγμα! 

Έχεις δασκάλους για τα ελληνικά, την γυμναστική, την μουσική, τα καλλιτεχνικά και για την ξένη γλώσσα (αν έχουν). Κλείνωντας αυτήν την παρένθεση να σας πω ότι μάλλον δεν ήταν πολυ καλή ιδέα να ρωτήσω την Άλεξ!
Εκτός από όλους τους παραπάνω θέλει να δώσει στον κύριο και την κυρία από το κυλίκειο, στην διευθύντρια, στην υποδευθύντρια, στην αγαπήμενη της κυρία που καθαρίζει και για να μην τα πολυλογώ μαζεύτηκαν 18 άτομα! Δηλαδή με λίγα λόγια ένας μήνας δουλειάς για το αναμνηστικό δωράκι! Ναι... Δεν νομίζω... 

Τώρα είχα δύο επιλογές ή να κόψω αυτήν την ομολογουμένως συγκινητική γενναιοδωρία της ζουζούνας μου ή να βρω κάτι που να είναι και ωραίο αλλά και οικονομικό!

Μετά από τρομερή περισσυλογή το βρήκα! Είπα να φτιάξω μαρμελάδες! Και ωραίο είναι και οικονομικό αλλά και θα είμαι η σούπερ ντούπερ προκομένη μαμά!

Τα βαζάκια και τα διακοσμητικά μου!

Ξεκίνησα να ψάχνω βαζάκια και ωραία διακοσμητικά. Τα βαζάκια τα βρήκα από το σούπερ μάρκετ. Πήρα τα μεσαία των 250ml, γιατί πόση μαρμελάδα να κάνω πια, που κόστισαν 1,25€/βάζο! Όσο για την διακόσμηση βρήκα στο cosycorner  ένα πολύ ωραίο σετ που κόστιζε 4,90€ και ήταν για δώδεκα βάζα! Πήγα και στον μανάβη της γειτονιάς και ζήτησα φράουλες για μαρμελάδα, οι οποίες έκαναν 1,5€/kg!
Η συνταγή που ακολούθησα ήταν πολύ απλή αλλά και με σίγουρη επιτυχία! Στην ουσία λέει όσα κιλά φράουλες θα βάλουμε χρειαζόμαστε το μισό σε ζάχαρη και θέλουμε και λίγο βανίλια. Κόβουμε στην μέση τις φράουλες και τις βάζουμε μαζί με την ζάχαρη και τον χυμό από το λεμόνι σε ένα μπόλ σκεπασμένο για τουλάχιστον μια ώρα. Μεταφέρουμε το περιεχόμενο σε κατσαρόλα, προσθέτουμε την βανίλια και βραζουμε σε χαμηλή φωτιά για περίποθ 30 λέπτα ή ώσπου να δέσει το σιρόπι. Βάζουμε την μαρμελάδα σε αποστειρωμένα βάζα κλείνουμε τα καπάκια και αφήνουμε να κρυώσει. Έπειτα αποθηκεύουμε στο ψυγείο.
Για να μπορέσω να χρησιμοποιήσω τα διακοσμητικά έπρεπε να έχει κρυώσει το βάζο και να μην το έχω βάλει ακόμα στο ψυγείο! (Αυτο με το ψυγείο το ανακάλυψα με τον λάθος τρόπο αφου δεν κόλλαγε με τίποτα το αυτοκόλλητο μετα!!!)
Το αποτέλεσμα με ενθουσίασε! Βγήκαν πολύ καλά και όλα τα δώρα μου κόστισαν 50€! (Στο μυαλό μου ακούγονται ζητωκραυγές νίκης!)

Πυρετώδης προετοιμασία!

Το τελικό αποτέλεσμα!

Τώρα ελπίζω να αρέσει και στους παραλήπτες και επίσης να είναι διαβητικοί γιατί στην μισή παρτίδα έβαλα καταλάθος ίση ποσότητα φράουλες και ζάχαρη!

Αβοκάντο με αυγό στο φούρνο

Πολλές φορές δεν ξέρω τι να φτιάξω για πρωινό, όπως φαντόμαι και πολλοί άλλοι! Ειναι πολλές οι απαίτησεις που πρέπει να καλύπτει! Θα πρέπει δηλαδή:

• Να είναι νόστιμο
• Υγιεινό
• Χορταστικό 
• και ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΕΥΚΟΛΟ!!!!

Όπως καταλαβαίνετε δεν είναι πάντα και τόσο απλό να ικανοποιηθούν όλα τα παραπάνω και πόσο μάλλον όταν το level δυσκόλιας ανεβαίνει επίπεδα με ένα 7χρονο παιδί στο σπίτι!

Αναζητώντας καινούργιες ιδέες (γιατί πόσα τόστ με ταχίνι να φαμε!) έπεσα πάνω στην παρακάτω συνταγή! Μου φάνηκε να πληρεί όλα τα παραπάνω και είπα να της δώσω μια ευκαίρια! Και ήταν μεγάλη επιτυχία!

Σημειώστε την λοιπόν!

Υλικά

1 Αβοκάντο ώριμο

2 αυγά

λεμόνι ή lime ( pssss πολύ gourme!)

Αλάτι

Πιπέρι

2 φέτες τυρί του τοστ (προεραιτικά)

Εκτέλεση

• Κόβουμε το αβοκάντο στην μέση και αφαιρούμε το κουκούτσι
• Σκάβουμε λίγο με ένα κουτάλι ώστε να έχει περισσότερο χωρο για το αυγό
• Στίβουμε λίγο από το λεμόνι ή το lime
• Αλατοπιπερώνουμε
• Τοποθετούμε σε ένα ταψάκι με λαδοκόλλα 
• Σπάμε από ένα αυγό σε κάθε μισό του αβοκάντο. Το πιο πιθάνο είναι ότι θα τρέξει λίγο από το ασπράδι έξω. (Στις φωτογραφίες του site που είδα την συνταγή φυσικά όλα ήταν τέλεια! Η πραγματικότητα δεν είναι ακριβώς έτσι...)
• Ψήνουμε στους 200ºC για 12-15'
• Μόλις τα βγάλουμε από το φούρνο βάζουμε τις φέτες τυρί από πάνω!

Θεωρητικά θα πρέπει να είναι στην όψη σαν αυτό!

Η θεωρία!

Στην πραγματικότητα θα είναι μάλλον πιο κοντά σε αυτό...

Η πράξη...

Δεν έχει καμία σημασία όμως γιατι και πάλι είναι πόλυ νόστιμο!

Καλή μας όρεξη!

Ανακαίνιση!

Τώρα τελευταία έχω όρεξη για ανανεώση! Όμως είμαι πόλυ ανυπόμονη και τα θέλω όλα τωρα!!
Κοιτώντας στο pinterest διάφορες ιδέες ανακάλυψα τα χρώματα της Annie Sloan! 
Διάβασα ότι δεν χρειάζεται προεργασία στο αντικείμενο που θα βάψεις (win win!), ειναι εύκολο στην εφαρμογή και στεγνωνει αμέσως(double win win)! 
Εννοείτε οτί εψαξα κατευθείαν να βρω που τα πουλάνε, πόσο κοστίζουν και αν είναι οντως τόσο ευκολο όσο το λένε! 
Από το site βρήκα τα μαγαζιά που τα πουλάνε και ανακάλυψα τα παρακάτω:

• Ειναι πολύ λίγα τα μερη που μπορείς να τα αγοράσεις γιάτι όπως λένε τα δίνουν σε μαγαζιά που να αντιπροσωπεύουν όλο το concept
• Αν δεν τα έχεις χρησιμοποιήσει ξανά σου ζητάνε (όχι όλοι) να κάνεις ένα σεμινάριο 3ώρο με κοστος γύρω στα 30€. 
• Το κόστος του χρώματος είναι περιπου 35€/lt και καλύπτει περίπου 14m² και 10€/100ml και καλύπτει 1,5m² 
• Για να κλειδώσει και να στεγανοποιηθεί το χρώμα χρειαζέται ένα πέρασμα με το ειδικό κερί της εταιρείας που κοστίζει γύρω στα 15€ τα 500ml και καλύπτει αρκέτα βαψίματα! 
• Χρειαζονται ειδικά πινέλα για το πέρασμα του χρώματος αλλά και του κεριού, τα οποία η εταιρεία πουλάει, όμως μπορείτε να ζητήσετε και τις πιο οικονομικές λύσεις!
• Υπάρχουν 32 αποχρώσεις στα χρώματα και δύο στο κερί (διάφανο και σκούρο)
• Μπορείς να παίξεις με τα χρώματα και τις τεχνικές και να βγάλεις φανταστικά αποτελέσματα!

Αποφάσισα οτι δεν θέλω να κάνω το σεμινάριο κατάρχας γιατί δεν είχα τον χρόνο και κατά δεύτερον γιατί υποτίθετε οτι είναι απίστευτα εύκολη η εφαρμογή του. (Η κόπελα στο μαγαζί προσπαθησε η αλήθεια είναι πάρα πολύ να με πείσει για το πόσο λάθος είναι αυτή μου η απόφαση!)
Για την πρώτη μου προσπάθεια αγόρασα το μίκρο χρώμα, το οποίο ναι μεν δεν συμφέρει καθόλου αλλά είναι ότι πρέπει για ένα καρεκλάκι που ήθελα να βάψω. Άσε που αν δεν τα κατάφερνα δεν θα μου έμενε και το χρώμα αμανάτι!
Αγόρασα επίσης 2 πινέλα που έκαναν 10€ και 15€ και είναι για το χρώμα και το κερί αντίστοιχα. Δεν πήρα της εταιρείας αλλά τα πιο οικονομικά που μου πρότειναν.

Τα υλικά μου!

Επέλεξα δύο χρώματα γιατί ήθελα να δοκιμάσω μια τεχνοτροπία που θα το έκανε να μοιαζει παλιό!

Τα χρώματα που πήρα ειναι το #40 - Paloma και το #30 - Greek Blue

Τα χρωματάκια μου!

Το κερί διάλεξα το διάφανο. Το σκούρο κερί το κάνει να έχει μια πιο used όψη

Το διάφανο κεράκι μου!

Το αντικείμενο που ήθελα να αλλάξω είναι ενα καρεκλάκι ξύλινο που είχα μικρή και τώρα το χρησιμοποιεί η κόρη μου! Το χρώμα του ηταν κόκκινο με καφέ ανοιχτό. Είχε αρκετές γρατζουνιές που ειναι λογικό για την ηλικία του αν υποθέσουμε ότι είναι περίπου..... εχμμμ... τώρα ποιος θυμάται ηλικίες! Θα πουμε οτι είναι λιγο πάνω από 10 χρονών! (βασικά ειναι επι 3 αλλά και πάλι ποιος μετράει!)

Αφού πέρασα αρκετή ώρα βλέπωντας διάφορα videos στο youtube και πήρα όση παραπάνω γνώση μπορούσα, προσπάθησα να πεισω τον εαυτό μου πόσο ετοίμη νιώθω! Η αλήθεια ειναι ότι η αυτοπεποίθηση μου είχε πέσει στα τάρταρα μετα την έντονη επιμονή της κόπελας για το απαραίτητο του σεμιναρίου. Από την άλλη σε όλα τα videos επισημαίνανε πόσο πολυ εύκολο είναι! 

Πήρα λοιπον το καρεκλάκι που πριν ξεκινήσω το βάψιμο είχε την παρακάτω όψη

Το πριν!

Ξεκίνησα περνώντας το Greek blue και με μεγάλη μου χαρά διαπίστωσα ότι είχε πολύ εύκολη εφαρμογή και πολύ μεγάλη καλυπτικότητα! Με μόνο ένα χερι είχε την παρακάτω όψη

Με μόνο ένα πέρασμα!

Όπως φαίνεται και στην φωτογραφία κάλυψε τελείως το χρώμα! Επίσης στέγνωσε πάρα πόλυ γρήγορα! Στην ουσία πρώτα έβαψα το κάθισμα και μέχρι να βάψω το υπόλοιπο είχε στεγνωσει!
Μέτα πέρασα από πάνω το Paloma, που επίσης κάλυψε εντελώς το μπλε.

Λίγο πριν το τέλος!

Για να πετύχω το τελικό αποτέλεσμα έπρεπε να τρίψω με γυαλόχαρτο διάφορα σημεία στην καρέκλα. Το καλύτερο αποτέλεσμα ειναι όταν τριβουμε τις γωνίες και τις άκριες του αντικειμένου, καθώς και τα σημεία που χρησιμοποιούνται πιο πολύ πχ. το κάθισμα ή η πλάτη εδώ.
Πριν το τρίψω όμως είχα ενα δίλημμα. Στα videos που παρακολούθησα άλλοι λέγανε ότι πρώτα το κερώνεις, μετα το τρίβεις και μετά το κερώνεις ξανά και άλλοι ότι πρώτα τρίβεις και μετά κερώνεις. Αν και ξέρω ότι η έκπληξη θα είναι μεγάλη επέλεξα το δεύτερο!
Αφού το έτριψα καλά σε όλα τα σήμεια που πίστευα ότι χρειαζόταν το κέρωσα καλά καλά χρησιμοποιώντας το στρογγυλό πινέλο και προσπαθώντας να κάνω κυκλικές κινήσεις ώστε να πάει παντού και να σφραγίσει καλά το χρώμα. Το περίσσιο κερί το πήρα με μια καθαρή βαμβακερή πετσέτα.

Το αποτέλεσμα ήταν άκρως ικανοποιητικό αν και ίσως να έπρεπε να μην κανω την τεχνοτροπία την πρώτη μου φορά!

Το τελικό αποτέλεσμα!

Ένα κοντινό στην πλάτη

Ένα κοντινό στο κάθισμα

Συνοψίζοντας την όλη εμπείρια καταλήγω στα εξής:

• Δεν χρειάστηκα κάποιο σεμινάριο για την απλή εφαρμογή 
• Μάλλον χρησιμοποιήσα παραπάνω χρώμα από ότι θα έπρεπε λόγω απειρίας, διότι δεν νομίζω ότι το καρεκλάκι είναι 1,5m²
• Η τεχνοτροπία ήθελε παραπάνω εμπειρία και δουλειά (ίσως εδώ να βοηθούσε το σεμινάριο)
• Στεγνώνει πάρα πολύ γρήγορα και μπορείς να βγάλεις πολύ δουλειά σε μια  μερά!
• Είναι αρκετά ακριβό αλλά αν υπολογίσεις καλυπτικότητα, ευκολία, λιγότερα υλικά όπως αστάρι κτλ. και τον χρόνο νομίζω οτι αξίξει
• Από ότι λένε οι πιο πολλοί τα πινέλα της εταιρείας είναι απίστευτα αλλά όμως και ακριβά. Τα πινέλα που αγόρασα έκαναν μια χαρά την δουλειά τους!

Θα το δοκιμάσω και σε άλλα αντικείμενα και θα δούμε πως θα παεί! Μέχρι στιγμής είμαι πολύ ενθουσιασμένη με την ανακάλυψη αυτή και ελπίζω να κράτησει και να μην χαλάσει! 

  

Η καλή νοικοκυρά!

Παλιά άκουγα αυτή τη φράση κι έλεγα οτι εγώ δεν ξέρω να μαγειρεύω και ούτε μπορώ να κρατήσω το σπίτι μόνη μου και φυσικά θα έχω γυναίκα να με βοηθάει. Έλα όμως που και δουλειές κάνω και φαγητά μαγειρεύω!
  Πριν να γεννήσω την Αλεξάνδρα είχα μια γυναίκα που με βοηθούσε κι ερχόταν μια φορά την εβδομάδα. Φυσικά όταν εμεινα εγκύος της είπα ότι μόλις γεννήσω και μετά θέλω να έρχεται δύο φορες. Κυρία εγώ! Δεν είχα καταλάβει, γιατί δεν πολυασχολιόμουν κιόλας, οτι από δουλειές μόνο όσα βλέπει η πεθερά έκανε κι αυτά όχι και πάντα! Ε, να μην μας κακομάθει! Μετά την γέννα το έψαχνα και κοίταγα να δω αν είναι όλα ok. Ξέρετε αυτό που λένε ότι μόλις γίνεις μάμα όλα τα βλέπεις αλλιώς? Ε, αυτό συνέβη! (που για να πω την αλήθεια ουτε και αυτό το πολυπίστευα!!). Σιγά σιγά νευρίαζα και νευρίαζα μέχρι που είπα ότι τέλος δεν γίνετε να πληρώνω και να μην γινετε σωστά το σπίτι!
 Λίγο αργά το κατάλαβα, αλλά και πάλι ο σοφός λαός λέει κάλιο αργά παρά ποτέ! Έτσι έμεινα εγω και το σπίτι! Μόνοι μας! Ειπα ότι μέχρι να βρω άλλη γυναίκα πρέπει να τα κάνω εγώ! Ακαμάτρα όμως βρε παιδί μου και πολύ καλομαθημένη! Στην αρχή λοιπόν εγώ και το σπίτι απλα κοιταζόμασταν. Υπήρχε

μια αμηχανία στην ατμόσφαιρα και κάπως έπρεπε να σπάσει αυτός ο πάγος! Αφού για κάνα δυό μέρες το σπίτι δεν έκανε κάτι για αυτό, κατάλαβα ότι εγώ είμαι αυτη που πρέπει να κάνει την πρώτη κίνηση! Έτσι ξεκίνησα σιγά σιγά και λιγο μουδιασμένα στην αρχή, αλλά μετά από λίγο και αφού δεν ύπηρχε και καμιά εξέλιξη στο θέμα γυναίκας, του πήρα τον αέρα!
 Κι έγινα κι εγώ νοικοκυρά, όχι βέβαια και ο άσπρος σίφουνας, αλλά καλούτσικη και για χάρη του παιδιού μου και μαγείρισσα! Από εκεί που η σπεσιαλιτέ μου ήταν τα μακαρόνια, τώρα από φακές μέχρι γίγαντες και από λεμονάτο μέχρι ψαρονέφρι. Το πιο περίεργο όμως είναι ότι μου αρέσει και το απολάμβανω όταν το ποντικάκι μου τρώει κατι που η μαμά μαγείρεψε και της αρέσει.
 Θα τα διαβάζετε τώρα αυτά κάποιες και θα λέτε "Μα τι λέει η κοπελιά? Ένα φαϊ έκανε και κρατάει και το σπίτι της καθαρό! Τι περιμένει? Χειροκρότημα? Όλες αυτά κάνουμε!".  Θα έχετε απόλυτο δίκιο, μα τα είπα αυτά γιατί πιστεύω πως όσο καλή ή όχι νοικοκυρά είναι μια γυναίκα όταν κάνει παιδί γίνετε ένα κλικ και γίνετε 10 φορές πιο νοικοκύρα. Απλά στην δική μου περίπτωση με αυτό το κλικ κατάφερα να φτάσω αυτό που οι πιο πολλές το έχετε από πριν!

Make technology cuter!

Έχουμε γεμίσει iphones, laptops και τώρα κάνουν δυναμικά την εμφάνιση τους και τα ipads! Όλοι ψάχνουμε ένα τρόπο να τα έχουμε προστατευμένα μέσα σε θήκες ή όπως αλλιώς μπορούμε! Τα πιο πολλά αξεσουάρ  που κυκλοφορούν όμως είναι λίγο μουντά και άχρωμα. Όχι αυτά! Είναι τα δικά μου αγαπημένα!

Ipad case
Ένα μήλο την ημέρα το
 γιατρό τον κάνει πέρα!

Ipad case
Πλεκτή που το προστατεύει
 από παντού και με τσεπάκι  bonus!

Iphone case
Retro style κασέτα!Θυμόσαστε?

Iphone case
Απλή, κομψή και χρωματιστή!

Iphone case
Είναι για να μιλάς, όχι να το φας!

Iphone case
Angry birds κόλλημα!

laptop case
Ρομαντικό πουά και τα πουλάκια

Laptop case
Τόσο χαρούμενες αυτές οι ομπρελίτσες!

Δουλειές σπιτιού - Άντρες = 0 - 1!!

Πιστεύω ότι σε αυτήν την αναμέτρηση θα κερδίζουν πάντα οι άντρες και αυτό γιατί έχουν αναπτύξει αυτήν την εκπληκτική δυνατότητα να καθυστερούν και τελικά να τις κάνουν οι γυναίκες! Δεν μιλάω για κάτι το φοβερό και τρομερό αλλά ακόμα και για τα πιο απλά όπως το να κατεβάσουν τα σκουπίδια! Τυπικός διάλογος ανάμεσα σε ζευγάρι:
- Αγάπη μπορείς να κατεβάσεις τα σκουπίδια κάτω?
- Ναι μισό λεπτό.
Μετά από 2 ώρες επαναλαμβάνεται ο ίδιος διάλογος και για τουλάχιστον δύο φορές ακόμα ώσπου τα κατεβάζει η γυναίκα μέσα στα νεύρα!  Το καλύτερο όμως είναι που μετά θα ρωτήσουν "Γιατί έχεις νεύρα βρε μωρό? Αφού θα το έκανα!". Πραγματικά τους βγάζω το καπέλο για αυτή την καινοτόμο αλλά και τόσο απλή ικανότητα τους!
 Άλλες φορές πάλι κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν! Όπως για παράδειγμα ότι η πετσέτα της κουζίνας είναι για να σκουπίζουμε τα πιάτα ή τα χεράκια μας και όχι για να σκουπίζουμε τον λερωμένο, από σάλτσα τομάτας, πάγκο! Έχουμε το χαρτί κουζίνας και το vettex για αυτό! Βεβαία μετά την χιλιοστή φορά βαριέσαι να το λες και σταματάς!
 Οι γυναίκες μπορούν να κρατάνε όλο το σπίτι, οι πιο πολλές μάλιστα δουλεύουν, τα αγοράκια μας όμως αν κάνουν μια μικρή δουλίτσα θα το λένε για μέρες! "Εχθές έβαλα το πιάτο μου στον νεροχύτη!" Ουαου!! Καταπληκτικό μόνος σου το έκανες? Μπράβο βρε! Άντε και την άλλη φορά προσπάθησε να βάλεις και το ποτηράκι σου! Όχι πιέσεις βεβαία! Αν μπορείς!
Ειλικρινά τους ζηλεύω! Από τη μια καταφέρνουν να γλιτώνουν από το νοικοκυριό και από την άλλη είναι σαν τα μικρά παιδιά που μόλις κάνουν μια δουλίτσα θέλουν την επιβράβευσή μας!
 Χμμ τι γίνετε όταν μένουν μόνοι? Το σπίτι μετά χρειάζεται ολική αναστήλωση? Φυσικά και όχι! Απλά όσο έχουν κάποιον να τους φροντίζει τα περιμένουν όλα έτοιμα! Είναι μικρά παιδιά! Αλλά όταν μένουν μόνοι γίνονται άντρες ξαφνικά και παίρνουν τον έλεγχο. Δεν νομίζω να καταφέρουν ποτέ να μαζέψουν το σπίτι σε ικανοποιητικό επίπεδο για τις γυναίκες, αλλά σίγουρα προσπαθούν να μην πεθάνουν από την βρώμα!
  Τους αγαπάμε όμως και όσο και να θυμώνουμε μαζί τους μετά από λίγο το ξεχνάμε.Η αλήθεια είναι ότι θέλουμε να τους φροντίζουμε και να μας έχουν ανάγκη και μας αρέσει και λιγουλάκι να βρίσκουμε αφορμή να γκρινιάζουμε.